Dat de visies elkaar eerder completeren dan tegenspreken, ook als visies uiteenlopen.
Zoals zienswijzen van de experiëntiële interpersoonlijke therapie en de interpersoonlijke therapie van Sullivan verbinden met de experiëntiële gezinstherapie van Whitaker en Kempler, een verbinding waarvoor Rank de basis heeft gelegd en waarvan Kaiser de kern heeft geformuleerd.
Kaiser *1 dat interpretaties van verdrongen impulsen niet helpend zijn, maar de weerstand van de patiënt vergroot. Kaiser was minder geïnteresseerd in hoe de cliënt omging met zijn intrapsychische conflict, maar meer geïnteresseerd in hoe de cliënt zich gedroeg ten opzichte van de therapeut.
Een therapeutische relatie welke op natuurlijke wijze voortkomt uit zijn interesse in een gelijkwaardige relatie met de cliënt waarin diens autonomie gerespecteerd wordt.
Doelstelling: Zelf zorg dragen dat mijn autonomie gerespecteerd wordt.
Hij schreef een artikel ‘The problem of responsibility in psychotherapy’, waarin hij beschrijft dat de neurotische cliënt op zo’n wijze communiceert dat hij zichzelf het gevoel geeft niet echt verantwoordelijk te zijn voor zijn woorden en daden. De taak van de therapeut is volgens Kaiser zich op zo’n wijze te gedragen dat hij het gevoel van verantwoordelijkheid van de cliënt voor zijn eigen woorden en daden bevordert.
Kaiser benadrukt daarbij dat voor honderd procent de uiteindelijke verantwoordelijkheid van het therapie resultaat alleen aan de therapeut toebehoort: de therapeut moet hetzelfde gevoel van verantwoordelijkheid hebben, dat hij wenst in zijn cliënt tot stand te brengen.
Het is de taak van de therapeut om ervoor te zorgen
Dat de cliënt mee gaat werken en zich verantwoordelijk maakt voor zijn eigen gedrag. Dat hij dat niet doet, is juist het probleem, een van de symptomen, waarvoor hij in therapie komt.
Mijn kind verlangen was: dat mijn ouders mee werkten en zich verantwoordelijk maakten voor hun eigen gedrag. Dat zij dat niet deden, is juist het probleem, een van de symptomen, waarvoor ik in therapie kwam.
Het is nu mijn taak om ervoor te zorgen dat ik kan dealen met de negatieve invloed en het emotionele gemis, ontstaan door hun voorbeeld gedrag en mijn interpretatie daarvan waardoor mijn kind pijn is ontstaan.
Realisatie
Ik realiseer me zie en begrijp dat ik verantwoordelijk ben voor de invloed die mijn kind pijn op mijn gemoedstoestand heeft.
Hierdoor kan ik mijn autonomie respecteren. Het is de ART-kunst *2 om de invloed van mijn kind pijn te verteren.
Mijn veeleiser en mijn schuldindicator verleiden mij nog waardoor mijn eis en pauwtrots in de weg staan en mij aanzetten tot irritatie en haatgevoelens waarvan ik moet walgen.
*2 ART-kunst de kunst leren van zelfzorg, mijn Autonomie RespecTeren door middel van oud zeer verteren.
Afbeelding Pauw.
De AanLeiding Kennen 