Dag 454 Me Mr. Selfish 6 scrupulous

“One cannot continue with an illusion like this in relationships, how are we ever going to learn how to be ourselves, to stand on our own two feet, to be individuals, to be independent, if throughout existence all we do is expecting everything and everyone else to be something for us when we’re not even willing to be it for ourselves, I mean how can we even expect it or demand it, or depend on it from someone else if we don’t really in fact know what it really I fact means to be all of those things, that we’re wanting others to be it for us.

Welke invloed heeft punctueel zijn op mij.

Punctueel volgens mijn interpretatie: een moment/punt in de toekomst waar ik een overeen gekomen afspraak met mijzelf of een ander moet wandelen: lees – daadwerkelijk uitvoeren (gedrag). Actueel meetpunt. Een voorgenomen actie, hetgeen ik relateer aan een afspraak, ongeschreven regels, verwachting. Als ik mij zo gedraag ben ik betrouwbaar. Betrouwbaar breng ik in relatie met veilig. Mijn Innerlijke Motivatie, informatie van mijn mind, die mijn richting en gedrag bepaald, hetgeen mij ergens in de toekomst in beweging zet voorafgaand aan de praktische uitvoering/actie, hetgeen voor anderen meetbaar en zichtbaar is in mijn gedrag.

Punctueel volgens het woordenboek: een taak afronden binnen de deadline. Altijd op tijd en nauwgezet (scrupulous). Accuraat, juist, nauwkeurig, stipt, punctueel, netjes, met veel aandacht en heel precies.

Zie voor context vorige blog.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat ik altijd verwacht dat de taken die ik voor ogen heb stipt en juist worden uitgevoerd.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat ik altijd verwacht dat mensen waarmee ik samenwerk de taken die ik voor ogen heb stipt en juist uitvoeren volgens de informatie van mijn mind (consciousness).

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat ik van anderen verwacht dat zij zich gedragen volgens mijn perceptie en aspecten van een taak die ik voor ogen heb.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat ik gedrag van anderen vergelijk met de informatie die ik toeken aan punctueel zijn.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat ik gedrag van anderen die zich gedragen in overeenstemming met punctueel zijn interpreteer als zijnde gehoorzaam zijn.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat ik gedrag van mensen die afwijken van mijn beeld interpreteer als zijnde eigenzinnig en ongehoorzaam.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat ik van mensen verlang dat zij zich gedragen in overeenstemming met de informatie van mijn mind en het beeld wat ik voor ogen heb.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat ik van anderen verlang dat zij zich aanpassen aan mijn verwachting.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat ik gedrag van mensen die autonoom en zelfstandig hun keuzes maken en dus afwijken van mijn beeld ervaar als arrogant of dictatoriaal.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat ik gedrag van mensen die zelf initiatief nemen interpreteer en label als zijnde arrogant en dictatoriaal.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat ik verwacht dat mensen zich gedragen volgens de beelden die ik voor ogen heb.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard zodra mensen afwijken van hetgeen ik voor ogen heb in mijzelf de neiging ervaar om gedrag van de ander te veroordelen.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard te denken dat ik kan bepalen dat anderen zich moeten profileren volgens het beeld wat ik voor ogen heb.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat ik verwacht dat anderen verplicht zijn, gedwongen worden dat zij zich conformeren aan dat wat ik voor ogen heb. Als en wanneer ik anderen mijn wil, wil opleggen, stop en adem. Ik realiseer mij zie en begrijp dat andere mensen zelf in staat zijn en verantwoordelijk om initiatief te nemen dat in overeenstemming is met datgene wat zij zelf voor ogen hebben.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat ik in mijzelf negativiteit ervaar relateer aan de emotie jaloezie in contact met mensen omdat ik mij realiseer zie en begrijp dat zij initiatiefrijk, eigenzinnig en gedisciplineerd hun keuzes en richting wandelen.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard te denken dat ik mij altijd punctueel, netjes en stipt gedraag.

Ik realiseer mij door dit geschreven Gewaarzijn de gedachte en behoefte aan drank naar aanleiding van een fysieke reactie in mijn keel. Omdat ik geen drank in huis heb overweeg ik om drank te gaan kopen. Ik realiseer mij daarnaast dat ik ben opgegroeid in een omgeving waarin punctueel zijn aan mij werd opgedrongen als maatstaaf waarmee mijn gedrag gemeten werd. Daarnaast krijg ik een beeld voor ogen waarin ik terugzie op een herinnering. Een ervaring tijdens een familie bezoek waar er van mij verwacht werd dat ik mij fysiek keurig, nauwgezet, correct moest gedragen en bij voorkeur rustig moest bewegen in bijzijn van deze familieleden. Omdat dit volgens hen ook op mij van toepassing was, sociaal wenselijk en gepast in relatie tot deze omgeving. Ik kan mij herinneren dat ik vooraf aan familiebezoekjes (voorvertoning in mijn geest) bezig was met gedachten en emoties hoe ik mij in overeenstemming, in relatie tot de waarden van mijn familieleden moest gedragen en mijzelf kon beschermen en voorkomen hoe ik in hun bijzijn de energie van onveiligheid in mijzelf niet zou ervaren.(Zelfvergevingen op deze alinea volgt in volgende blog).

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat ik met mijzelf overeen gekomen ben dat ik mij in relatie tot familie bezoekjes angstvallig ging gedragen.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat ik uit voorzorg en angst om kritiek te krijgen op mijn gedrag mij rustig, gepast, nauwgezet en keurig zou gedragen.

Ik realiseer mij dat ik uit angst voor kritiek op mijn bijdrage verwacht dat ik negatief geëvalueerd wordt door familieleden als ik eerlijk mijn behoeften communiceer.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat ik naar aanleiding van mijn eerlijkheid en enthousiasme bang ben voor kritiek omdat ik verwacht dat mijn gedrag negatief beoordeeld wordt door familieleden. Als en wanneer ik niet eerlijk mijn behoeften communiceer, stop en adem.

‘When we’re not even willing to be it for ourselves’. Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat ik mij angstvallig en nerveus ging gedragen naar aanleiding van instructies over de manier waarop ik mij moest gedragen in bijzijn van familieleden.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat ik mijn enthousiasme, onbevangenheid, eerlijkheid en natuurlijk Gewaarzijn angstvallig verloochend en onderdrukt heb uit angst voor kritiek op mijn gedrag.  

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat ik mijn wil aan anderen wil opleggen/opdringen.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat ik in mijzelf energetische reacties/energie irritatie, boosheid ervaar naar aanleiding van mijn keuze dat ik mij aangepast heb aan nauwgezette eisen en voorschriften van familieleden..

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat ik aansluiting wil met andere mensen en door mijn punctueel zijn doordram gedrag juist mensen afstoot en van mij wegduw.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat ik uit angst voor kritiek op mijn bijdrage verwacht dat ik negatief geëvalueerd wordt door familieleden als ik eerlijk mijn behoeften communiceer. Als en wanneer ik besluit dat ik niet Oprecht wil communiceren, stop en adem.

Ik stel mijzelf ten doel dat ik Oprecht mijn behoeften en wensen beschrijf en communiceer. Ook op momenten als ik dit lastig vind.

Dag 445 vulnerability

Als ik gespannen ben omdat ik niet weet hoe iets zal verlopen, dan verwacht ik steevast kritiek of commentaar. Deze gevoelens ontstaan omdat ik niet weet hoe anderen reageren op mijn verzoek of bijdrage. Door deze onzekerheid begin ik niet aan een taak of slik mijn woorden in omdat ik vooraf niet weet hoe anderen zullen reageren.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat ik uit angst voor kritiek mijn behoeften lange tijd niet kenbaar heb gemaakt.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat ik uit angst voor kritiek en afwijzing het verschrikkelijk vond om mijn kwetsbaarheid te tonen waardoor ik het liefst zou wegvluchten uit een situatie en vervolgens wilde wegduiken in een hoekje of ging terugtrekken onder mijn dekbed.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard om mijn gevoelens van onrust in de vorm van irritatie, jaloezie en frustratie te onderdrukken ging ik alcohol gebruiken, waardoor ik alles om mij heen perfect kon maken en controleren want bij een teveel aan drank kon ik zelf beslissen om te stoppen. 

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat ik door gebrek aan informatie over de afloop van hoe zaken of contact met mensen zullen verlopen niet weet hoe anderen mij beoordelen waardoor de controle ontbreekt. 

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat ik gespannen ben als ik vooraf niet weet hoe iets zal verlopen of hoe mensen op mij reageren.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat ik tijdens een moeilijk gesprek of als ik iets nieuws probeer of iets doe waarbij ik mij ongemakkelijk voel, de energie van angst voor kritiek ervaar.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat ik door alcohol gebruik de energie van kritiek of afkeuring, tijdelijk niet ervaar.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat ik van anderen positieve bevestiging en naar goedkeuring verlang.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat ik dit gevoel van onzekerheid ook ervaar wanneer ik denk dat het allemaal te goed gaat of als ik denk wat ik doe niet goed genoeg is (gedachte patronen: het is toch nooit goed wat ik doe, ik ben niets waard, ik voel mij zo’n mislukkeling).

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat ik veronderstel dat mijn bijdrage onbelangrijk is, zodra anderen afwijken van mijn beeld/verwachting/verlangen. 

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat ik naar goedkeuring snak en erkenning verlang voor mijn beeld/visie/mening omdat ik gehoord en gezien wil worden.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard zodra mensen mijn standpunt delen denk dat ik serieus en met respect bejegend wordt.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat ik door anderen Ge-Liked wil worden.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat ik mij ondergeschikt maak aan de mening en visie van anderen waardoor ik de reactie van mijn collega/partner(s)/ouders persoonlijk maak en hun andere kijk op zaken op mijzelf betrek.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard zodra zij/de anderen door hun afwijkende visie afwijken van mijn behoefte naar externe erkenning deze afwijkende mening ervaar als kritiek.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat ik kritiek ervaar alsof ik terecht wordt gewezen voor mijn bijdrage waardoor ik het gedrag van hen ervaar alsof zij betere mensen zijn en in hun leven wel geslaagd zijn en superieur ten opzichte van mij in relatie tot de gedachte patronen die ik in mijzelf heb aanvaard en toegestaan.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat ik mij in het verleden zou aanpassen aan anderen en bij voorkeur weg zou kruipen in een donker hoekje omdat ik dit gedrag niet kan duiden of begrijpen waardoor ik mijn argumenten en behoeften heb ingeslikt.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat ik bij de ervaring van de energie van kritiek in mijzelf vervolgens dacht ‘ik ben het niet waard mijn behoeften zijn onbelangrijk’; met tot gevolg dat ik mij extreem ging aanpassen om de goede vrede te bewaren, uit angst voor méér kritiek en om kritiek te vermijden.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat mijn gedachten mij waarschuwde om vooral niet mijn gevoelens of behoeften te tonen, want ik stelde me voor dat anderen mij vervolgens zouden negeren.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat ik verzuimd heb om mijn behoeftes uit te spreken.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat ik mijn leven lang bezig was om mijn kwetsbaarheid te ontvluchten en te omzeilen. 

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat ik dacht ‘zeg maar niets’ mijn motto werd waardoor ik dacht ‘ik los het zelf maar op’.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat ik door niets te zeggen op een voor mij respectabele manier aan mijn afkeer van onzekerheid en emotionele blootstelling ben gekomen.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat ik door te zwijgen begon om mijn vaardigheden op het vlak van het ontduiken van kwetsbaarheid te ontwikkelen en verfijnen.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat ik uitstelgedrag heb ontwikkelt om mijn behoeften te communiceren.

In de loop der tijd heb ik allerlei personages geprobeerd, van de lieve vriendelijke jongen, met zijn aangepaste gemanierde gedrag, tot zelfstandig ondernemer, die alert was en toezag dat zijn medewerkers klantvriendelijkheid, kleding regels en hygiëne voorschriften accuraat lees perfect uitvoerde, van gezellige kroegtijger tot perfecte biljarter en minnaar in bed.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat alles perfect moest zijn in mijn ogen.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat ik mijn gevoel van eigenwaarde heb ontleend aan een perfecte buitenkant, waarvoor ik gewaardeerd werd, in de vorm van mijn kleding en mijn haar die er perfect uitzagen.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat ik uit angst voor kritiek op mijn uiterlijk als dit niet perfect was zoals ik veronderstelde dacht ‘zo niet, dan ging ik niet de deur uit’.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat ik daarnaast bijdehand was en kritiek had op uiterlijk of gedrag van mensen over de manier waarop zij hun woorden en gedrag uitkozen.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat alles moest gaan volgens mijn hoge eisen.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat al die personage strategieën  gebaseerd waren op het zelfde principe: ik houd iedereen op veilige afstand en ik zorg dat ik altijd een uitweg heb.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat een excuus hebben of kritiek op hoe anderen zich gedragen onderdeel werd van mijn repertoire. 

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat alles wat ik deed was gebaseerd op het verwerven van positieve aandacht, prestige en een gevoel van voldoening in mijzelf.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat ik na wat omwegen het besluit nam dat ik mensen die kwetsbaar zijn wilde ondersteunen om oplossingen te zoeken voor hun problemen.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat ik jaloers was op mensen die zelfverzekerd zijn en succesvol.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat ik mij inferieur heb gemaakt en ondergeschikt aan de goedkeuring van anderen door middel van uiterlijk vertoon, verbaal sterke argumenten, smoesjes  en uitstel gedrag om taken en afspraken te volbrengen en mij met behulp van alcohol afhankelijk heb gemaakt, waardoor ik mij zelfverzekerd voelde, en het gebruik van dit middel heb aanvaard en toegestaan om mijn negatieve gevoelens van jaloezie, ongenoegen, angst voor kritiek en eenzaamheid blijvend te voeden met als resultaat dat ik deze negatieve mind gedachten patronen en aspecten die daaruit ontstaan onderdrukt heb  (gedachte patronen: het is toch nooit goed wat ik doe, ik ben niets waard, ik voel mij zo’n mislukkeling).

Wordt vervolgd….

 

 

Dag 435 wishfull thinking 2

In mijn vorige blog onderzoek ik waarop ik bepaalde verlangens baseer. Ze komen niet zomaar en ze verdwijnen ook niet opeens. In dit deel neem ik mijn verantwoordelijkheid.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard ik naar vervulling zoek, zolang tot bepaalde verlangens beantwoord zijn, zodra zij voldoen aan mijn verwachtingsbeeld.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat wat ik voor mijn geest haal, voor anderen in mijn omgeving, onzichtbare energetische manifestatie en creaties betreffen van mijn mind verlangen.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat ik naar harmonie verlang in relatie tot mensen en groepen waartoe ik behoor. Als en wanneer ik van anderen harmonie in de vorm van vriendelijkheid verlang, dan Stop ik en Adem. Ik realiseer mij dat ik in relatie tot anderen en situaties geen disharmonie in mijzelf wil ervaren en inzie dat ik de energie van disharmonie in mijzelf niet wil ervaren.  

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat ik toezeggingen doe die ik niet naleef om de reacties van mensen te peilen vanuit mijn verlangen of zij mij ondanks mijn nalatigheid onvoorwaardelijk blijven steunen waardoor ik mezelf toesta en aanvaard dat de consequentie van mijn keuze behelst dat ik onderzoek of mensen mij zullen straffen of mij naar aanleiding van mijn keuze negatief zullen evalueren omdat ik van mening ben en veronderstel dat alles wat ik doe nooit goed genoeg zal zijn. Als en wanneer ik van anderen positieve bevestiging verlang, dan Stop ik en Adem. Ik realiseer mij dat ik mensen beoordeel of hun gedrag harmonieus is waardoor ik zelfvertrouwen ervaar in mijzelf uit angst voor hun oordeel om iets van mijzelf te durven tonen.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat ik denk dat mensen niet zorgzaam en Zelfoprecht betrokken zijn bij het welzijn van mij of anderen waardoor ik mezelf toesta en aanvaard dat ik de reacties van mensen uit mijn omgeving test in hoeverre zij onvoorwaardelijk betrokken en zorgzaam zijn en blijven. Als en wanneer ik bewust reacties van mensen test, dan Stop ik en Adem. Ik realiseer mij dat ik in mijzelf de goede vrede wil herstellen.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat alles wat ik mij voor mijn geest haal gebaseerd is op eigenbelang, zelfoordeel en prestige om te bewijzen dat alles wat ik doe bekritiseert of belachelijk wordt gemaakt door anderen die mijn gedrag tóch zullen veroordelen of van negatief commentaar zullen voorzien. Als en wanneer ik naar aanleiding van mijn bijdrage kritiek verwacht, dan Stop ik en Adem. Ik realiseer mij dat ik verlang naar saamhorigheid hetgeen verstoord raakt door mijn vermoeden dat gedrag van mensen plotsklaps kan omslaan in agressie of negativiteit.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat ik van anderen verlang dat zij in hun bejegening naar mij toe vriendelijkheid en betrokkenheid tonen voor de keuzes die ik maak zonder het idee te moeten hebben dat aan mijn bijdrage de consequentie is verbonden dat zij mij negatief beoordelen, lacherig doen of kritiek hebben op mij als mens, een mens die als oorspronkelijke eenheid Zelfoprecht en gelijk is aan Alle Leven. Als en wanneer ik aan mijn bijdrage de consequentie verbind dat dit door anderen anders geïnterpreteerd kan worden, anders dan ik voor ogen heb, dan Stop ik en Adem. Ik realiseer mij dat ik richting bepaal op voorwaarde van de manier waarop dit door anderen wordt ervaren.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat ik veronderstel dat mensen die vriendelijkheid etaleren aan vriendelijk gedrag automatisch de consequentie verbind dat dit niet gemeend en onoprecht is. Als en wanneer ik twijfel aan de intenties van anderen, dan Stop ik en Adem. Ik realiseer mij dat ik anderen beoordeel volgens mijn maatstaf waardoor Zelfoprecht contact onmogelijk is. 

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat ik vriendelijk ben tegen mensen uit angst om te voorkomen dat zij mij bekritiseren of negatief evalueren en mij zullen beoordelen op door hen bepaalde voorwaarden zoals materieel eigendom, uitstraling, uiterlijk en ander zichtbaar bezit zoals fatsoen normen. Als en wanneer ik door twijfels zwabber in mijn gedrag, dan Stop ik en Adem. Ik realiseer mij dat ik verwacht dat mensen zich gedragen en conformeren conform mijn verlangen.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat ik mij  niet anders kan herinneren dan dat tijdens mijn jeugd door mijn ouders en opvoeders positief of negatief gefocust werd op de wijze waarop mensen volgens hen wel of niet netjes gekleed waren, of het tuintje van de buren netjes verzorgd was, op niet afwijkende uiterlijke kenmerken of hen beoordeelde conform de fatsoensnormen die zij voor ogen hadden, alvorens door hen gevraagd werd naar beweegredenen en keuzes die mensen maakten om te zijn wie zij waren of wilde zijn. Als en wanneer ik aan keuzes van mensen consequenties en oordeel verbind, dan Stop ik en Adem. 

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat ik mij vaak geschaamd heb voor hun zelfingenomen, arrogante en veroordelend gedrag. Als en wanneer ik mij schaam voor gedrag van anderen, dan Stop ik en Adem. Ik realiseer mij dat ik mijn normen hanteer conform informatie van mijn mind waarmee ik gedrag van anderen waarneem, interpreteer en beoordeel.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat ik het spuugzat ben om naar mensen te luisteren die alleen maar lopen te zeiken en klagen over dat wat er niet goed is aan anderen zonder verder te kijken dan hun neus lang is. Als en wanneer ik naar aanleiding van gedrag van anderen in mijzelf negativiteit ervaar, dan Stop ik en Adem.  Ik realiseer mij dat ik van anderen een bepaalde toezegging verwacht dat zij zich fatsoenlijk gedragen in mijn bijzijn, waardoor ik mij realiseer, zie en begrijp dat ik eisen verbind aan de manier waarop anderen zich dienen te gedragen.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat ik mensen ondersteun vanuit mijn verlangen dat zij zien wie ik werkelijk ben en voorbij kijken aan uiterlijk of materieel bezit. Als en wanneer anderen mij moeten bevestigen of de consequenties van mijn keuzes gerechtvaardigd en veroorloofd zijn, dan Stop ik en Adem.

Ik stel mijzelf ten doel dat ik de doelen die ik voor ogen heb niet langer gebaseerd zijn op positieve bevestiging van anderen en dat ik zelf de energie van verlangen en oordeel in mijzelf eerst onder ogen moet komen alvorens aan de keuze van gedrag van anderen consequenties te verbinden zoals ik heb gedaan door mensen te testen op betrouwbaarheid en veiligheid of hen te veroordelen voor hun keuzes die afwijken van mijn verwachtingsbeeld, waaraan ik de consequentie verbind dat mijn mind gedachten beter zijn.    

Ik stel mijzelf ten doel dat ik mijn verwachtingsbeelden onderwerp aan oprechte zelfvergeving alvorens uitspraken te doen die ik achteraf bijstel afhankelijk van de manier waarop anderen op mij reageren.       

Dag 429 alles komt goed

Naar aanleiding van mijn vorige blog realiseer ik me dat ik mij lange tijd bediend heb van de positief geladen slogan/gedachte – ‘alles komt goed’.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat ik participeerde in deze positief geladen mindfuck en backchat om mijn angst voor kritiek niet te ervaren.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat ik door mijn alles komt goed keuze negatief geladen energie van het karakter angst voor kritiek in mijzelf onderdrukt heb.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat ik positiviteit als alles komt goed rooskleurige gedachten vervolgens geïntegreerd heb in mijn mindbewustzijnssysteem.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat ik alcohol gebruik als geïntegreerd onderdeel van mijn leven heb aanvaard en toegestaan.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat ik alcohol verantwoordelijk heb gemaakt voor mijn positief welzijn omdat ik door alcohol gebruik veronderstelde dat ik de negatieve energie van kritiek en onzekerheid niet langer voelde.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat ik dacht alles komt/kwam goed zodra ik alcohol gebruikte.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat ik mij door alcohol gebruik zelfverzekerd, positief, enthousiast en onbevangen voelde en profileerde in relatie tot mensen of binnen specifieke context waarin ik veronderstelde dat mijn welzijn kort daarvoor nog bedreigd werd waardoor ik mij onzeker voelde.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat ik kritiek had op mijn functioneren omdat ik mijn onzeker niet wilde voelen.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat ik goed genoeg mijn best deed om kritiek te vermijden.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat ik kritiek op mijn inzet wilde vermijden omdat ik de negatieve energie van kritiek niet wilde ervaren.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat ik de energie van kritiek als afwijzing van mijn Zelfoprecht heb ervaren omdat ik aspecten van kritiek in mijzelf heb aanvaard en toegestaan.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat een aspect van mijn gedachten waardoor ik kritiek ervaar gebaseerd is op negatieve informatie waardoor ik veronderstel ‘ik ben niet-kundig/onkundig’.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat ik veronderstel ‘dat wat ik fysiek onderneem of in gang zet loopt gegarandeerd fout af’.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat ik bang werd voor kritiek omdat ik dacht dat mensen mijn inzet zouden bekritiseren.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat ik taken en bezigheden niet uitvoer of uitstel omdat ik veronderstel dat wat ik doe loopt fout af of gaat mis of is niet goed genoeg.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat ik ongenoegen ervaar zodra ik eraan denk dat ik taken wil uitvoeren, vaak uitstel omdat ik geen genoegen beleef aan de uitvoering ervan.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat mijn verwachting dat ik kritiek ervaar mij onzeker maakt waardoor ik taken vermijd.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat ik in tegenstelling tot kritiek verlangde naar positieve complimenten en bevestiging.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat ik naar mensen zocht die begrip hadden voor mijn angst voor kritiek.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat ik met rooskleurig gedrag zocht naar positieve bevestiging.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat ik mijzelf rooskleurig profileerde omdat ik veronderstelde dat mijn voorstelling positief bevestigd werd omdat ik dacht dat mensen door mijn gedrag minder kritisch waren.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat ik begaafd werd dat ik mij rooskleurig profileerde als voorstelling om mijn angst voor kritiek te ontwijken. Als en wanneer ik van anderen positieve aandacht verlang, dan Stop ik en Adem. Ik realiseer mij dat ik om aandacht vraag om mijn ongenoegen en angst voor kritiek te compenseren omdat positieve bevestiging van anderen mijn tekort aan zelfvertrouwen vervuld.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat mijn kunstmatig verworven zelfvertrouwen een bijdrage levert om mijn onderdrukte angst voor kritiek wat resulteerde in méér energie van kritiek niet te ervaren.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat ik in mijn geest een kunstmatig rooskleurige realiteit veronderstel door middel van mijn gedachten.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat ik met mijn rooskleurige mind voorstelling positief gedrag creëerde en etaleerde, mijzelf profileerde als een rooskleurig plaatje waarmee ik mijn angst voor kritiek wilde maskeren.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat mijn relatie met mijn verbeeldingswereld mijn strategie en manier werd om de relatie met mijn angst voor kritiek niet te ervaren en dus niet in de ogen te zien.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat ik anderen verantwoordelijk heb gemaakt voor mijn ongenoegen omdat ik enkel en alleen maar positief bevestigd wilde worden. Als en wanneer ik niet positief bevestigd wordt en energie van kritiek ervaar, dan Stop ik en Adem. Ik realiseer mij zodra ik in mijzelf energie van kritiek ervaar, positieve bevestiging, enthousiasme, spontaniteit en onbevangenheid die anderen in hun gedrag profileren wegduw, omdat ik dit gedrag  ervaar als te rooskleurig.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat ik te rooskleurig gedrag wantrouw.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard zodra mensen te rooskleurig gedrag manifesteren in mijzelf de energie van jaloezie en afgunst ervaar.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat ik te rooskleurig gedrag ervaar als dramatisch en overdreven waardoor ik vermoeid en verveeld raak.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat te rooskleurig gedrag mij droevig, onzeker en passief maakt, aanleiding is dat ik mensen wegduw omdat ik niet kritisch, onzeker, streng, twijfelend, geërgerd, wantrouwend of boos wil reageren omdat ik mijzelf positief en rooskleurig wil profileren. Als en wanneer ik mensen wegduw, dan Stop ik en Adem.

Ik vergeef mijzelf dat ik in mijzelf angst voor kritiek en afwijzing heb aanvaard en toegestaan en afhankelijk werd van mijn positief geladen mind mantra ‘alles komt goed zodra ik alcohol nuttig’.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat alcohol mijn maatje en middel werd waarmee ik mij rooskleurig, zelfverzekerd, onbevangen, enthousiast en spontaan kon profileren omdat ik niet langer de energie van kritiek en afwijzing wilde voelen. Als en wanneer ik alcohol wil nuttigen, dan Stop ik en Adem. Ik realiseer mij dat alcohol niet het middel is waardoor ik in mijzelf geen angst en afwijzing ervaar want door alcohol gebruik verdwijnen deze nare gevoelens niet.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat mijn maatje alcohol mij effectief ondersteunde omdat ik door de hulp van alcohol letterlijk een knop voelde omspringen in mijn geest wat voor mij aanleiding was dat ik zelfverzekerd werd waardoor ik mij rooskleurig, enthousiast, spontaan en ongedwongen kon profileren.

Ik stel mijzelf ten doel dat ik begrip heb voor mensen die reageren vanuit emotie of nare gevoelens door naar hun verhaal te luisteren en de informatie in hun verhaal niet langer letterlijk op mijzelf wil betrekken.

Uit eigen ervaring weet ik dat binnen de verslavingszorg de negatieve sociale, psychische en fysieke gevolgen van teveel alcohol gebruik overbelicht worden.

Ik stel mijzelf ten doel dat ik mensen praktisch wil ondersteunen en niet uitvoerig over deze negatieve aspecten en oorzaken wil vertellen omdat ik mij realiseer, zie en begrijp dat door te veel informatie mijn mind weerstand en angst juist toenam. Want door mijn in mijzelf aanwezige onzekerheid en angst voor kritiek ging ik door deze over-load aan informatie juist meer nare negatieve gevoelens zoals spijt, schuld en schaamte ontwikkelen. En, met alcohol gebruik, zo wist ik, kon ik deze nare gevoelens ontwijken, onderdrukken en verdoven.

Ik stel mijzelf ten doel dat ik mensen effectief en begripvol kan ondersteunen door hen te vertellen dat zij hun alcohol gebruik gebruikt hebben als tijdelijke ondersteuning om hun misère, mind pijn, nare gevoelens en emoties die ontstaan uit gedachten en ervaringen, tijdelijk niet te ervaren, door deze met alcohol te ontwijken.

Voor praktische zelfhulp tools en effectieve ondersteuning klik hier.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Dag 392 Herdefiniëren gunnen.

Zelfvergeving op de punten die ik mij gewaar werd, zoals beschreven bij het Toebedelingspunt, waarin ik mijn interpretatie onderzoek in relatie tot het woord gunnen zie – blog voor context.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat ik van anderen een gunst verlang, in de vorm van een dienst of aandacht, waaraan ik mijn identiteit ontleen ter bevestiging van mijn mind beeld en realiteit.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat ik zodra ik een gunst verlang, in mijzelf een verwachting creëer, ervaar als absoluut wapenfeit, informatie betreft in mijzelf, overeenstemt met wat ik mijzelf gun en toesta, een wens of verwachting, mening of hoop, mijn informatie en aspecten van mijn verlangen betreft, in wat ik verlang van een ander, en als ik mijn geschenk en toegift ontvang, mij realiseer zie en begrijp dat ik mijn mind gunfactor identiteit bestendig en mijn weerstand verstevig. 

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat ik mijn aandacht op een ander vestig, vanuit mijn veronderstelling dat die ander bereid is om mij te zien zoals ik dit als mindbewustzijn, hetgeen als mind existeert binnen mijn zelfgewaarzijn, voor ogen heb. 

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat ik mijn identiteit laat afhangen van de gunning, een gunst, ter bevestiging van mijn identiteit, energie betreft die de ander mij schenkt, overeenkomstig mijn gunfactor verlangen.  

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat wat de ander mij overeenkomstig de interpretatie van mijn gunfactor schenkt, overeenstemt met mijn gunfactor beeld en realiteit, weerspiegelt mijn mind wapenfeit, mind informatie betreft waarop ik mijn gunfactor ontvangst/interpretatie baseer.

Als en wanneer ik focus op mijn gunfactor energie waarmee ik mijn identiteit realiteit via de gunfactor die ik van een ander ontvang bestendig, dan Stop ik en Adem. 

Ik realiseer mij dat ik mij afhankelijk maak van de gunfactor energie die ik ontvang van anderen, in reactie op de bevestiging van deze energie, primair focus op de gun interpretatie van de ander die overeenstemt met mijn mind gunfactor beeld en realiteit, mij afhankelijk maak van deze externe gunfactor, mijn gunfactor verlangen als energie ik mijzelf wil bestendigen. 

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat ik mij afhankelijk maak, zoals de ander mijn mind verlangen bestendigd, waardoor ik mij realiseer en zie dat ik mijzelf in relatie tot mijn verlangen inferieur maak aan de externe autoriteit van een ander.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard zodra ik mijn gewenste gunst wel van een ander ontvang dit ervaar als positief “Yes ik krijg mijn zin”. 

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard wanneer echter deze gunfactor uitblijft “yes, ik krijg niet mijn zin” dit als negatief ervaar, mij realiseer, zie en begrijp dat ik mijn gedrag vaak aanpas of mijn gun verlangen bijstel.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat ik mijn gun verlangens, mind verlangens betreffen, positieve en negatieve aspecten van mijn mind bewustzijn systeem zijn, mij realiseer, zie en begrijp dat ik mijzelf toesta en aanvaard dat ik mijn fysiek Gewaarzijn door mind energie en informatie laat besturen.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat mijn mind polariteiten pos. -neg. energie reacties afvuren, schieten als Patronen, zoals kogels uit een gun, afvuur op mijn omgeving of mensen die het goed bedoelen volgens zichzelf, zodra ik wel of niet mijn zin krijg, hanteer als meetpunt (toebedelingspunt) de manier waarop is dat ik mijn mind toesta dat ik anderen positief of negatief bejegen.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat ik aan de informatie binnen deze polarisatie autoriteit toeken, gebruik als munitie, hetgeen ik in mijn reacties afvuur op een ander.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat ik mijn mind informatie gebruik als wapenfeit van mijn gelijk, ervaar als bevestiging, waarop ik mijn aandacht vestig, overeenkomstig de informatie die mijn positieve verlangens bevatten.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat ik afwijzing ervaar van mijn gelijk door negatieve reacties die ik als zodanig negatief interpreteer vanuit mijn mind verlangen dat niet zijn zin krijgt. 

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard zodra de gunfactor bepaling in mijzelf niet haar zin krijgt, mijn gedrag bepaald en de ander vriendelijk bejegen omdat ik juist wel positief beoordeeld wil worden en niet negatief.

Als deze voor mij positieve beoordeling achterwegen blijft ervaar als negatief, dat ik mij vervolgens aanpas, om de problemen die ik veroorzaak in mijzelf, veroorzaak omdat de positieve bevestiging van mijn gunfactor niet wordt uitgevoerd door een ander, ervaar als negatief in mijn mind deze energie als (negatief) probleem manifesteer. 

Als en wanneer ik niet mijn zin krijg, dan Stop ik en Adem.

Ik realiseer mij dat ik mijn keuze laat afhangen en bepalen door de woorden en het fysieke gedrag en de manier waarop de ander zich door middel van zijn gunning profileert.

Ik stel mijzelf ten doel zodra ik focus op positieve gunning en negatieve gunning ontvang, de energie die ik manifesteer, omdat mijn backchat waarin ik participeer, naar aanleiding van gedrag van de ander, afwijkt van mijn positieve verlangen, dat ik de weerstand die ik manifesteer naar aanleiding van mijn backchat onder ogen kom en mijzelf verantwoordelijk maak voor de richting die ik daadwerkelijk dien te wandelen om mijn doelen te realiseren, en als ik weerstand ervaar in mijzelf, dan Stop ik en Adem.

Wordt vervolgd…

 

 

 

 

Dag 391Herdefiniëren van woorden -gunnen.

1. Toebedelingspunt – hoe ik tot nu toe dit specifieke woord gebruikt heb (mijn interpretatie): In deze blog is dat het woord – gunnen -.

Wat het woord gunnen tot op heden vertegenwoordigd voor mij: Gunnen – een gunst, een dienst of aandacht die men mij gunt – klinkt als – gun = wapen, een wapenfeit wat overeenstemt met wat ik mijzelf gun en toesta, een wens of verwachting, en de hoop, mijzelf gun iemand anders aan mij schenkt, geeft, bereid is mij te zien, afhangt van de gunning, gunst, bevestiging die de ander mij schenkt. Wat de ander mij schenkt overeenkomt met dit wapenfeit waarop ik mijn gunning baseer.

Ik focus specifiek op de gun interpretatie van de ander. Afhankelijk van de externe gunfactor. Ik geef de ander autoriteit. Een patroon in mijzelf gewaar. Mijn gewenste gunst ontvang is dit positief. Als de gunfactor uitblijft -negatief- vaak aanpas of mijn gun verlangen bijstel. Deze gun verlangens betreffen positieve en negatieve aspecten van mijn mind bewustzijn. Deze polariteiten schieten als Patronen – kogels – die ik hanteer als meetpunt (toebedelingspunt). De informatie binnen deze polarisatie, gebruik ik als munitie, hetgeen ik afvuur op een ander. Ik ervaar dit als bevestiging, waarop ik mijn aandacht vestig, overeenkomstig de informatie die mijn positieve verlangens bevatten. Of ik ervaar afwijzing bij negatieve reacties. Gun bepalingen in mijzelf bepaald waarop ik wel positief beoordeeld wil worden en niet negatief. Als deze voor mij positieve beoordeling achterwegen blijft ervaar als negatief, dat ik mij vervolgens aanpas, om de problemen die ik door mijn gunfactor veroorzaak, te ontwijken. Wat ik ervaar als negatief vormt voor mij een probleem. Dus ik laat mijn besluit afhangen van de woorden en het fysieke gedrag en de manier waarop de ander zich door middel van zijn gunning profileert. Als ik focus op negatieve gunning, die afwijkt van mijn positieve verlangen, zodra de ander wel positief is in zijn benadering, met weerstand reageer omdat mijn negativiteit mij bestuurt. Positieve wendingen in een gesprek beoordeel ik daardoor vervolgens negatief.

2. Woordenboekverklaring/systeemdefinitie: (kopieer/plak hieronder de woordenboekdefinitie). Gunnen:(gegund), toestaan; veroorloven. gunnen (ww): geven, schenken, toestaan, toewijzen, verlenen, verschaffen, wegschenken gunnen (ww):jonnen, toestaan.

3. Het in klank uiten van het woord:

Ik wil graag een kijkje nemen naar wat geschreven was voor het in klank uiten van het woord. Met het woord laten klinken kan ik zo creatief met de geluiden zijn als ik wil binnen wat zinvol voor me is binnen het woord. We kunnen het woord opbreken in delen van klank: (schrijf hieronder al de klanken die jezelf in het woord gunnen hoort/ziet).

Gunnen: kunnen, kun/kan, fun, sun, dun, niet kunnen, fun, misgun, dun, no luck.  

4. Nieuwe definitie:

Nu dat ik al deze drie aspecten voor mijn neus heb – nu is zelf klaar om dit woord te benoemen (definitie te geven) voor wat het is. De enige sleutel binnen het herdefiniëren van een woord is ervoor te zorgen dat zelf geen polariteit toebedeelt aan het woord.

In termen van het herdefiniëren – een ander punt om te onthouden is dat we geen definities maken in het negatieve – betekenend, het definiëren van een woord door ‘wat het niet is’. Dus in het schrijven van een nieuwe definitie zijn we op zoek naar de woorden die beschrijven ‘wat het IS’.

We zijn hier niet om woorden te herdefiniëren om alleen een positieve ervaring te bevatten. Wij zijn hier om woorden te herdefiniëren als onszelf, betekent als ik duidelijk ben in en als een woord en dat ik dit woord geaccepteerd heb als mezelf heb ik de macht om het woord te leven en leven te geven eraan en niet onderworpen te worden door het woord en de macht die het over zelf houdt.

In zekere zin kan men het noemen: het terugnemen van de zelfkracht in zichzelf wanneer zelf de schepper wordt van zelf. (schrijf hieronder de nieuwe definitie van het woord).

Mijzelf richting toestaan. De ander een afwijkende richting toestaan

5. Dan is de laatste stap om mijn definitie te testen:  

a. Is de definitie negatief geladen? Dit is om ervoor te zorgen dat zelf niet een andere polariteit aan het creëren is om later af te handelen. Antwoord: de ander een afwijkende richting toestaan, zijn woorden niet verwerpen, mijzelf mijn richting toestaan.

b. Kan ik voor deze definitie blijven staan in de eeuwigheid? Antwoord: Ja.

Bij het uitschrijven van definities door jezelf is het nuttig om deze testers te hebben om jezelf te assisteren.

Esteni

…..wordt vervolgd met zelfvergeving op onderstaande Gewaarzijn van de betekenis die ik onder ogen kom en aan het woord gunnen heb toegekend.

Wat het woord gunnen tot op heden vertegenwoordigd voor mij: Gunnen – een gunst, een dienst of aandacht die men mij gunt – klinkt als – gun = wapen, een wapenfeit wat overeenstemt met wat ik mijzelf gun en toesta, een wens of verwachting, en de hoop, mijzelf gun iemand anders aan mij schenkt, geeft, bereid is mij te zien, afhangt van de gunning, gunst, bevestiging die de ander mij schenkt. Wat de ander mij schenkt overeenkomt met dit wapenfeit waarop ik mijn gunning baseer.

Ik focus specifiek op de gun interpretatie van de ander. Afhankelijk van de externe gunfactor. Ik geef de ander autoriteit. Een patroon in mijzelf gewaar. Mijn gewenste gunst ontvang is dit positief. Als de gunfactor uitblijft -negatief- vaak aanpas of mijn gun verlangen bijstel. Deze gun verlangens betreffen positieve en negatieve aspecten van mijn mind bewustzijn. Deze polariteiten schieten als Patronen – kogels – die ik hanteer als meetpunt (toebedelingspunt). De informatie binnen deze polarisatie, gebruik ik als munitie, hetgeen ik afvuur op een ander. Ik ervaar dit als bevestiging, waarop ik mijn aandacht vestig, overeenkomstig de informatie die mijn positieve verlangens bevatten. Of ik ervaar afwijzing bij negatieve reacties. Gun bepalingen in mijzelf bepaald waarop ik wel positief beoordeeld wil worden en niet negatief. Als deze voor mij positieve beoordeling achterwegen blijft ervaar als negatief, dat ik mij vervolgens aanpas, om de problemen die ik door mijn gunfactor veroorzaak, te ontwijken. Wat ik ervaar als negatief vormt voor mij een probleem. Dus ik laat mijn besluit afhangen van de woorden en het fysieke gedrag en de manier waarop de ander zich door middel van zijn gunning profileert. Als ik focus op negatieve gunning, die afwijkt van mijn positieve verlangen, zodra de ander wel positief is in zijn benadering, met weerstand reageer omdat mijn negativiteit mij bestuurt. Positieve wendingen in een gesprek beoordeel ik daardoor vervolgens negatief.

 

Dag 378 Rate myself on appearance

Waarom noem ik specifiek gedrag van mensen sociaal wenselijk en hoe beoordeel ik mijzelf ten opzichte van mijn veronderstelling dat anderen sociaal wenselijk gedrag vertonen?

Sociaal wenselijk: Gedrag van soortgenoten ten opzichte van elkaar; gedragingen van een persoon of groep met betrekking tot een bepaalde sociale omgeving omdat dit van die omgeving gewenst en verwacht wordt. Ik realiseer mij dat ik wezenlijk verlang naar openheid en oprechtheid van anderen ten opzichte van de schijn die zij mij tonen.

Ik realiseer mij als ik mijzelf in relatie tot mensen ervaar, waarvan ik denk dat zij sociaal wenselijk gedrag vertonen, dit gedrag van hen als in mijzelf aanvaard en toegestaan als onwenselijk ervaar, mij relaiseer zie en begrijp dat ik mijzelf in mijn relatie tot mijn wens zie en begrijp dat ik sociaal wenselijk gedrag verafschuw en niet aanmoedig en bij voorkeur oprechtheid en openheid ambieer.

Ik realiseer mij dat ik veronderstel dat ik wenselijk en onwenselijk gedrag zie als zwart – wit en tegenovergesteld van elkaar, in mijzelf kan aanvaarden en toestaan. Want wat ik als wenselijk ervaar, dat wat ik pretendeer, als onwenselijk ervaar, uitsluit en veroordeel. Ik realiseer mij, zie en begrijp dat wenselijk en onwenselijk, afzonderlijk van elkaar, als elkaars tegenbeeld, als zodanig, als aspecten van wenselijk en onwenselijk, zich als zodanig, in mijzelf manifesteer.

Ik ben van mening omdat ik weinig inkomen heb, in mijzelf ervaar als onwenselijk, aspecten zijn in mijzelf, informatie bevat waarmee ik mijzelf een schuldgevoel aanpraat. Ik realiseer mij dat ik daarom denk dat ik gefaald heb en oninteressant ben voor een vrouw, omdat ik mijzelf negatief beoordeel omdat mijn inkomen bepaald hoe mensen mij beoordelen.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat ik wens dat ik door mensen niet beoordeeld wil worden op sociaal wenselijk gedrag.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat ik mijzelf beoordeel overeenkomstig mijn beeld en gedachten, veronderstel dat ik door anderen wordt beoordeeld op uiterlijk en de kleding die ik draag.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat ik denk dat mijn uiterlijk en kleding die ik draag voor mensen van doorslaggevend belang is dat zij mij waarderen.

Als en wanneer ik denk dat ik door anderen wordt beoordeeld op sociaal wenselijk gedrag, dan stop ik en adem.

Ik realiseer mij wat ik in mijzelf als onwenselijk ervaar, mijn wens toont, dat ik sociaal wenselijk gedrag aanmoedig omdat ik niet open en oprecht durf te zijn dat ik afhankelijk ben van de hoogte van mijn uitkering die minimaliseert om te kunnen voldoen aan mijn wens dat ik mij wel wil hullen in uiterlijke tooi, I realize and see this is al about my fucking  social behave believe, which looks like the feathers I put in my ass.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat ik veronderstel dat ik wenselijk en onwenselijk gedrag zie als zwart – wit, als negatief oordeel dat ik mij existeert, veroordeel als negatief ervaar als tegenovergesteld van elkaar.

Als en wanneer ik niet kan aanvaarden dat ik in mijzelf kan aanvaarden en toestaan dat ik de aspecten van wenselijk en onwenselijk veroordeel, dan stop ik en Adem.

Ik realiseer mij dat wat ik als wenselijk ervaar, pretendeer, dat wat ik als onwenselijk ervaar, afkeur en uitsluit, veroordeel.

Ik realiseer mij, zie en begrijp dat wenselijk en onwenselijk, afzonderlijk van elkaar, als elkaars tegenbeeld, als zodanig, als aspecten van wenselijk en onwenselijk, als zodanig, in mijzelf manifesteer.

Ik realiseer mij dat ik van mening ben omdat ik weinig inkomen heb, in mijzelf ervaar als onwenselijk, aspecten zijn in mijzelf, informatie bevat waarmee ik mijzelf een schuldgevoel aanpraat.

Ik realiseer mij dat ik daarom denk dat ik gefaald heb en oninteressant ben voor een vrouw, mijzelf negatief beoordeel omdat ik denk dat de hoogte van mijn inkomen bepaald hoe mensen mij beoordelen.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat ik denk dat een hoger inkomen garandeert dat ik vaker nieuwe kleding kan aanschaffen, schoentjes, naar de kapper gaan kan bekostigen, strakke stijlvolle broeken kan kopen, een auto kan rijden en aanschaffen, uit eten gaan, op vakantie, dat ik op deze aspecten die ik niet kan bekostigen beoordeeld wordt als mens wie ik ben als uiterlijk vertoon los staat van de mens die ik in wezen ben.

Als en wanneer ik de mens die ik in wezen ben veroordeel omwille van de waarde die ik toeken aan uiterlijk vertoon, dan stop ik en Adem.

Ik realiseer mij dat ik mij aanpas aan het beeld van uiterlijk vertoon, verkies boven de mens die ik in wezen ben; begripvol, inlevend en vredelievend en de eigenheid van mensen die zichzelf zijn, waarvan ik denk dat zij dit doen, zonder schroom.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat ik in mijzelf mensen die volgens mijn beleving uitstraling hebben, veronderstel omdat zij nette kleren of mooie schoentjes dragen en zich opsmukken met andere uiterlijkheden, denk dat zij mij negatief beoordelen op mijn gemis aan voldoende inkomen omdat ik denk dat ik zonder deze aspecten minder ben dan mensen die zich bepaalde accessoires wel kunnen veroorloven, voor mij een diepere betekenis impliceert, betekent dat ik wil voldoen aan een uiterlijk beeld waarop ik, als ik hieraan voldoe, positief beoordeeld wordt.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat ik mijzelf beoordeel op een tekort aan inkomen waarmee ik mijn uiterlijke schijn kan bekostigen.

Als en wanneer ik wil faal in het voldoen aan een uiterlijk beeld dat ik mijzelf manifesteer, dan stop ik en Adem.

Ik realiseer mij dat ik denk als ik mijzelf positief bevoordeel door een positief beeld te manifesteren door uiterlijk vertoon dat ik voldoe aan een norm die ik in mijzelf aanvaard heb en toegestaan omdat ik in mijzelf heb aanvaard dat uiterlijk en kleiding als norm wordt gehanteerd door anderen.

Als en wanneer ik veronderstel dat anderen een norm hanteren in hun beoordeling, dan stop ik en Adem.

Ik realiseer mij dat ik deze uiterlijkheid norm in de vorm van kleding en andere middelen in mijzelf heb aanvaard en toegestaan als maatstaaf van die wie ik ben, niets zegt over wie ik wezenlijk ben, een mens die vredelievend is, de kracht van de wezenlijkheid zoals ieder mens als eenheid en gelijkheid beginsel is bedoeld, wil promoten en manifesteren in mijn gedrag in Hier, in relatie met anderen.

Ik stel mijzelf ten doel dat ik mijzelf als eenheid en gelijkheid beginsel wil profileren en als ik in mijn mind schiet en verval in uiterlijke waardigheid, mijzelf Stop en Adem.

 

 

Dag 374 Aantrekkelijkheid, verlangen en lust.

Anderen tonen hoe aantrekkelijk ik ben, wat in hen het verlangen en lust oproept mij te willen begeren. Het besef mij aan anderen te tonen roept in mij een gevoel op dat ik aandacht krijg of belangstelling. Dat anderen interesse hebben in mij.

Wat maakt dat ik anderen voor mij wil interesseren? Waar verlang ik naar door mijn focus te verleggen op externe aandacht? Welke veronderstelling ligt aan de basis van mijn exhibitionistische handelen? Een punt staat centraal; namelijk dat ik mij liet beïnvloeden door mijn gedachten dat ik door anderen negatief en daardoor positief beoordeeld wilde worden in de manier waarop ik mij presenteer. Ik was afhankelijk van positieve bevestiging om mijn gedachten die negatief geladen waren te ontzien.

In deze blog wil ik de aandacht vestigen op hoe ik mijzelf categoriseer en in een door mijzelf bedacht hokje heb geplaatst, de gedachten die ten grondslag lagen aan mijn veronderstelling die mij hebben beperkt in de manier waarop ik over mijzelf dacht. De informatie die ik beschrijf betreft de manier waarop ik mijn gedachten heb gecreëerd, mede onder invloed van uitspraken uit mijn directe omgeving.

(disaggregation) Proces dat de getroffen bevolkingen indeelt in relevante subcategorieën om hun behoeftes te beoordelen en tegemoet te komen. Het gaat om categorieën als: gender, leeftijd, etniciteit, economisch welzijn, afkomst etc.

Omdat ik een negatief zelfbeeld had ontwikkelt was ik op zoek naar vrouwen of mannen die mij positieve aandacht gaven in de vorm van complimenten. Opmerkingen zoals wat zie je er goed uit; wat heb jij mooie ogen, je bent nog niet grijs en wat mij opviel bij de eerste grijze haar sprieten op mijn hoofd werd er óók geopperd mannen met grijs haar zijn aantrekkelijk. Dus dacht ik zijn mensen in het algemeen gefocust op uiterlijk? Ook kreeg ik wel eens te horen dat ik een foute man was. Dus hoe definieert de ander mij en naar aanleiding waarvan doet iemand deze vakjesgeest uitspraak? Alsof ik alleen maar mijn uiterlijk ben!!!

Conclusie: Ik realiseer mij dat ik zelf reageer op opmerkingen van anderen en dat ik mijn reactie in mijzelf onder ogen wil komen.

Ontstaan.

Als kind schaamde ik mij omdat ik te dunne benen had. In een korte-, of zwembroek lopen vond ik een drama door mijn aanname. Mijn moeder had eens gezegd ‘jij hebt spillebenen jongen’. Zal deze opmerking uit mijn omgeving de aanleiding van mijn gedachte zijn geweest? Mijn gedachte beperkte mij enorm en durfde niet in het zwembad rond te lopen zonder mijn gedachte dat men mij zou aanspreken op mijn angst voor afwijzing en dus de bevestiging die ik verwachte, mij angst voor commentaar op mijn te dunne benen.

Toen ik voor het eerst een naaktstrand bezocht realiseerde ik mij dat ik niet van mijn handdoek durfde te gaan uit angst voor kritiek op mijn te dunnen benen. Na verloop van tijd ging ik eens rechtop staan om vervolgens weer snel op mijn handdoek te gaan zitten omdat er iemand kwam aanlopen die mij zou kunnen betrappen op mijn twijfels. Want ik dacht dat iedereen bezig was met mijn gedachten, en mij hierin zou bevestigen.

Omdat ik op een naaktstrand was vind naaktlopen onder goedkeuring plaats omdat het hier mag. Enkele bezoeken later aan het strand gaven mij de moed om een stukje in mijn nakie rond te wandelen. Ik werd niet veroordeeld op mijn gedachten en de mensen die ik sprak waren vriendelijk en ontspannen. Stapje voor stapje kreeg ik meer vertrouwen in de negatieve aspecten van mijn denken die mij deden twijfelen over aspecten van mijn fysiek.

Ik was dus zeer angstig om mij openbaar bloot te geven. Door de gesprekken met andere bezoekers was ik steeds minder bezig dat ik (mijzelf) alleen op uiterlijk werd beoordeeld. Toch reageer ik nog steeds twijfelend als mensen mij een specifiek oogopslag gunnen. Ik denk dat zij in hun reacties primair focussen op mij. Het leven draait niet alleen om mij. Wel de reacties die ik mij realiseer. Deze zal ik onder ogen moeten komen wil ik ontspannen, zelfoprecht en zelfverzekerd door het leven kunnen gaan. Deze blog gaat niet over veroordeling. In deze blog beschrijf ik wat ik als normaal en abnormaal heb ervaren in mijzelf.

Waar ik schrijf mijn moeder bedoel ik dat ik haar woorden heb geïnterpreteerd als afwijkend, dat ik naar aandacht verlangde voor mij als mens, staat los van het feit dat ik mijzelf negatief heb veroordeeld in mijn fysiek mijzelf zijn. Zij, mijn ouders deden hun best op hun manier. Dit respecteer ik. Wil ik mijn negatieve veronderstelling ontzien dan zal ik deze oprecht onder ogen moeten komen.

Mezelf onder ogen komen, voor info over de manier waarop – klik hier…

Wordt vervolgd.

Dag 370 Search for Empathy – Self-forgiveness.

Breng ik mijzelf ertoe om bepaalde morele principes die ik hanteer onder ogen te komen?

Context See previous blog.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat ik participeer in mijn kind personage; nog steeds verwacht en verlang dat mijn ouders zich onvoorwaardelijk in mijn gevoelens willen verplaatsen.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat ik verlang naar begeleiding, bevestiging en begrip voor mijn kind personage; niet realiseer inzie en begrijp dat ik door mijn onvoorwaardelijke eis in mijzelf weerstand manifesteer en mijzelf profileer als het angst personage dat niet wordt gezien en gehoord door anderen waarvan ik verlang dat zij mijn belang eens onder ogen moeten komen.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat ik mijzelf het angst personage heb ontwikkelt.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard in relatie tot mijn vader mijn angst personage zich manifesteerde waardoor ik alert en voorbereid ben op afwijzing en kritiek naar aanleiding van mijn bijdrage.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard om mijn spontaan en onbevangen kind zijn personage als bijdrage/uiting van mijn levenslust niet te laten zien.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat ik de keuze maak dat ik niet langer spontaan en onbevangen durf te zijn in mijn zijn omdat ik dacht/denk dat ik door anderen werd; veroordeeld wordt.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat mijn angst personage is ontstaan naar aanleiding van kritische ogen die ik waarnam; naar aanleiding van mijn veronderstelling/interpretatie in relatie tot kritische ogen in mijzelf angst heb aanvaard en toegestaan die ik niet in de ogen keek in de ogenblikken dat ik onbevangen en spontaan wilde zijn, bijvoorbeeld tijdens eten en gezellig samenzijn met het gezin.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat ik ging focussen en mijn angst personage op mijn vader projecteerde naar aanleiding van zijn blikken tijdens momenten van gezellig samenzijn omdat ik in mijzelf de gedachte had aanvaard en toegestaan ‘hij focust op mij en houdt mij permanent en nauwlettend in de gaten’.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat ik mijn reacties rechtvaardigde door mijn veronderstelling dacht dat mijn vader mij nauwlettend in de gaten hield; binnen mijn mindbewustzijnssysteem negatief geladen energie genereerde; uit angst voor kritiek en afwijzing; wat zich in mij als het alerte observatie personage manifesteerde waardoor ik onzeker werd en bang en tijdens gezellig samenzijn voorbereid was op voorspelbare onvoorspelbaarheid waardoor ik krampachtig vreesde voor de bom die ieder moment kon barsten, waaraan de oorzaak van mijn denken ten grondslag ligt met tot gevolg dat mijn mind personages zochten; alert en voorbereid waren op ‘door de participatie in mijn’ energetische veronderstelling die energie die mijn bevestiging werd; herkende naar aanleiding van zijn uiterlijke oogopslag kenmerken; hetgeen ik benoemde, interpreteerde en betekenis aan gaf in gedachten en woorden; ‘ik haat jouw om jouw afwijzing’; hetgeen ik door zijn oogopslag; en manier van kijken als zodanig in mijzelf geïnterpreteerd ervaren; als negatieve  emotionele energie geactiveerd werd haat, kritiek en afwijzing reactie; afwijzing in mijzelf aanvaard en toegestaan van mijn spontaan kind zijn.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat ik in relatie tot mijn vader in mijzelf het vrees personage heb aanvaard en toegestaan waardoor ik mijn angst voor vrees ging uitspelen en bevestigen door mijn angst voor vrees op hem te projecteren.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegestaan en aanvaard dat ik in reactie op en naar aanleiding van zijn oogopslag zag als bevestiging; dat ik zijn oogopslag aanleiding werd voor mijn vrees personage.

Als en wanneer ik mijn manier van kijken rechtvaardig om mijn vreesreactie te rechtvaardigen, zijnde andermans schuld, dan Stop ik en Adem.

Ik realiseer mij zie en begrijp dat ik naar aanleiding van mijn idee dat andermans kritische oogopslag verantwoordelijk was voor mijn vreesreactie; mij realiseer zie en begrijp dat ik mijn verantwoordelijk ontloop; mijzelf niet effectief ondersteun om mijn verstoorde beeld wat ik heb van gezellig samen zijn te stoppen; omdat ik anderen verantwoordelijk maak, is ontstaan naar aanleiding van mijn gedachten: zij zijn kritisch en hebben commentaar op mijn tafelmanieren; smakgeluiden of ellebogenwerk heb ervaren als veroordeling; hetgeen ik als vrees personage interpreteer als ongehoorzaamheid, kritiek en falen.

Ik stel mijzelf ten doel dat ik reacties die ik Gewaar ben op momenten dat het aan tafel gezellig is of in momenten dat ik de reacties van anderen vrees zal stoppen.

Search for Empathy

Dag 369 Search for Empathy

Breng ik mijzelf ertoe om bepaalde morele principes die ik hanteer onder ogen te komen?

Breng ik mijzelf; door mij in een ander te verplaatsen; door mijn oprechte onderzoek ertoe om bepaalde morele principes die ik hanteer in mijzelf; onder ogen te komen.

Wat ik als kind verwachte en waarnaar ik verlangde was dat mijn ouders zich onvoorwaardelijk in mijn gevoelens wilde verplaatsen. Ik verlangde naar begeleiding en begrip voor mijn weerstand om mijzelf te profileren in en als het angst personage. Deze angst had ik in mijzelf ontwikkelt. Ik was bang voor afwijzing en kritiek op mijn bijdrage. Angst dat mijn spontaan en onbevangen kind zijn personage als bijdrage/uiting van mijn levenslust werd veroordeeld.

Mijn angst is ontstaan omdat ik bang werd voor kritische ogen die ik waarnam; en voor waar aanzag; in de ogenblikken dat ik onbevangen en spontaan aan tafel zat; tijdens eten en gezellig samenzijn met het gezin.

Na verloop van tijd begon ik met focussen en ging mijn angst projecteren naar aanleiding van de blikken van mijn vader; hij die mij tijdens gezin samenzijn nauwlettend in de gaten hield. Lees: ik rechtvaardigde mijn veronderstelling dat hij; mijn vader; mij nauwlettende in de gaten hield; wat binnen mijn mindbewustzijnssysteem; mijn alerte observatie werd. Ik zocht, was alert en voorbereid op ‘zijn/mijn’ veronderstelling; mijn bevestiging die ik herkende naar aanleiding van zijn uiterlijke oogopslag kenmerken; hetgeen ik benoemde en betekenis gaf; ‘ik haat jouw om jouw afwijzing’; hetgeen ik door zijn oogopslag; en manier van kijken als zodanig in mijzelf geïnterpreteerd had als vorm van haat, kritiek en afwijzing van mijn spontaan kind zijn.

In relatie tot mijn vader had ik vrees in mijzelf aanvaard en toegestaan waardoor ik mijn angst voor vrees ging uitspelen en bevestigen door mijn angst voor vrees op hem te projecteren. Dus door zijn oogopslag als bevestiging te zien als zijnde zijn oogopslag; die mijn vader in zichzelf had aanvaard en toegestaan. Mijn manier van kijken was voor mij aanleiding; om mijn vreesreactie te rechtvaardigen, zijnde zijn schuld. Dus naar aanleiding van mijn idee dat zijn oogopslag verantwoordelijk was voor mijn vreesreactie; rechtvaardigde ik mijn idee dat hij verantwoordelijk was voor de verstoring van gezellig samen zijn; hij was kritisch en had commentaar op mijn tafelmanieren; smakgeluiden; de manier waarop mijn ellebogenwerk; mijn elle-bogen steunend op tafel werd door hem omschreven; wat ik heb ervaren als veroordeling; hetgeen hij interpreteerde als ongehoorzaamheid.

Desteni I Process

Empathie

Toen Sarah vijfentwintig was, kreeg ze een tweeling, twee jongens, Mark en Fred. Ze vond dat Mark meer op haarzelf leek en Fred juist op zijn vader. Die gedachte zou weleens de kiem kunnen zijn van een veelzeggend, maar subtiel verschil in hoe ze de twee jongens behandelde.

Toen ze nog maar drie maanden oud waren, probeerde Sarah dikwijls Freds blik op te vangen. Als hij zijn gezicht afwende, probeerde ze het weer: Fred reageerde dan door zich nog sterker weg te draaien. Als Sarah daarna de andere kant op keek, dan keek Fred weer naar haar en begon de cyclus van aantrekken en afstoten opnieuw. Vaak eindigde Fred in tranen. Met Mark probeerde Sarah bijna nooit oogcontact te krijgen zoals bij Fred. In plaats daarvan kon Mark het oogcontact afbreken wanneer hij maar wilde en liet ze hem verder met rust.

Een kleine maar veelzeggende handeling. Een jaar later was Fred duidelijk vreesachtiger en afhankelijk dan Mark; een van de manieren waarop zijn vreesachtigheid naar voren kwam, was in het afbreken van oogcontact met andere mensen, net zoals hij bij zijn moeder had gedaan toen hij drie maanden oud was; hij keek omlaag en wendde zich af. Mark daarentegen keek mensen recht in de ogen; wanneer hij het oogcontact wilde verbreken, draaide hij met een innemende glimlach zijn hoofd iets omhoog en naar opzij.

Deze nauwkeurig observatie van de tweeling en hun moeder geschiedde in het kader van een onderzoek door Daniel Stern, toentertijd psychiater aan de medische faculteit van de Cornell Universiteit.

Stern is gefascineerd door de kleine herhaaldelijke uitwisselingen die plaatsvinden tussen ouder en kind; hij gelooft dat de meest fundamentele lessen van emotioneel leven in die intieme momenten tot stand komen. De meest kritieke momenten zijn de momenten die het kind laten weten dat zijn emoties op empathie kunnen rekenen, en dat ze geaccepteerd en beantwoord worden in een proces dat Stern afstemming noemt. De moeder van de tweeling was afgestemd op Mark, maar zat op een andere emotionele golflengte dan Fred. Stern betoogt en beoogt dat al die ontelbare momenten van afstemming of misverstand  tussen ouder en kind de emotionele verwachtingen vormgeven waarmee volwassenen intieme relaties aangaan – meer misschien dan dramatische gebeurtenissen in de kindertijd.

Afstemming gebeurt in stilte en maakt deel uit van het ritme van een relatie. Stern heeft het proces van afstemming met microscopische precisie bestudeerd door moeders en baby’s urenlang op video vast te leggen. Hij concludeert dat moeders hun kind door afstemming laten merken dat ze weten wat het voelt: een baby kraait van plezier en de moeder bevestigt dat plezier door de baby zachtjes te schudden, door te kirren of door de hoogte van haar stem aan te passen aan de kreetjes van de baby. Of de baby schudt zijn rammelaar en de moeder reageert met een klein dansje. De bevestigende boodschap van een dergelijke uitwisseling zit hem in het feit dat de moeder de opwinding van de baby ervaart/evenaart. Zulke episodes van afstemming geven een kind het geruststellende gevoel dat het emotioneel aansluiting vindt. Volgens Stern brengen moeders als ze met de baby bezig zijn deze boodschap ongeveer één keer per minuut over.

Afstemming is iets geheel anders dan imitatie. ‘Als je een baby alleen imiteert, dan geeft dat aan dat je weet wat hij deed, niet hoe hij zich voelde. Om hem te laten merken dat je onderkent hoe hij zich voelt, moet je zijn diepere gevoelens op een andere manier terugspelen. Dan pas weet de baby dat je hem begrijpt,’ aldus Stern.

Voor volwassenen komt het bedrijven van de liefde het dichts in de buurt van deze intieme afstemming tussen moeder en kind. In de woorden van Stern: ‘Bij vrijen gaat het om het aanvoelen van de subjectieve toestand van de ander: een gedeeld verlangen, gelijke bedoelingen en een wederzijdse toestand van gelijktijdig verschuivende opwinding’: minnaars reageren zo synchroon op elkaar, dat ze een zwijgend gevoel van diepe verbondenheid ervaren. Vrijen is op zijn best een gebaar van wederzijdse empathie; op zijn slechts is er van zulke emotionele saamhorigheid geen sprake.

Daniel Goleman

Wordt vervolgd.

Search for Empathy