Dag 86 ‘Onbekend afwijkend bekend maken heet veranderen’.

Hoe kan ik de mind binnen mijn stelsel deprogrammeren nu ik heb begrepen dat ook ik een geprogrammeerd mind bewustzijn systeem ben. Samengesteld uit observaties in iets wat ik heb aanvaard en toegestaan. 
‘Maar wat moet ik doen? – Waar vind ik de weg ? – Wat is het geheim’? Dit waren mijn gedachten en inmiddels is het 10 jaar geleden dat ik ben begonnen met een / mijn onderzoek. Als kind krijg je de voorbeelden waaruit ik combineer mijn wereld vergelijk als past bij mezelf inpast als mind – want – ik ervaar dit als mezelf innerlijk ja zeg – uiterlijk nee zeg – ja bedoelt als Zelfoprecht – hierdoor ben afwijk – leef mind – en ongelijkheid in de wereld manifesteer. Een van de vele dingen die ik heb geleerd sinds het wandelen van mijn herstelproces is dat de dingen in de fysieke realiteit ruimte en tijd nodig hebben om gemanifesteerd te worden; om gemaakt te worden. Dingen zijn niet onmiddellijk op ieder moment beschikbaar, zoals in een supermarkt waar ik iets kan kopen, waar ik krijg wat ik wil kopen en voor het uitkiezen ligt. Maar de fysieke realiteit beweegt langzaam en zeker om ervoor te zorgen dat wat zij doet specifiek en direct en to the point is om ervoor te zorgen dat wat gecreëerd is de tand des tijd doorstaat. 

Essentieel bij Zelfhulp is dat dingen die als symptomen worden en wat ze eigenlijk zijn verwijzingen naar mijn van anderen geleende leven. Te leen gekregen. Geleend en uit geleefd. Bestuurt als uit een systeem gekregen. Ik werd mijn symptomen als in mezelf toegestaan en aanvaard. Wat ik als mezelf aan betekenis weergeef is uniek. Gekregen en aanvaard. Dit kan ik als buitenstaander iemand anders niet in de schoenen schuiven. Anderen veroordelen en mezelf in een positie plaatsen en rechten toeeigenen ten kosten van het Leven van anderen en de vrije ruimte van een ander besmeuren met mijn afwijkingen. Veroordelen of stigmatiseren. Doe ik dit wel dan reageer ik vanuit mezelf als uit mind als reactie uit mezelf als reflectie in mezelf in mijn buitenwereld. 

Dit erkennen en aanvaarden en inzien dat ik zelf verantwoordelijk ben voor de betekenis die ik toeken aan een gebeurtenis en in deze hoedanigheid aanvaard en ga leven in mijn automatische reacties was / is een belangrijke stap binnen mijn proces. Het fysieke omslag punt is nog altijd exposure toepassen nadat ik de keuze heb gemaakt dat ik mijn leven in plaats van lijden wil Leiden. Ik ben verantwoordelijk voor het eerste biertje wat ik drink. Na het eerste kan ik ervoor kiezen om de tweede te laten staan. Een teveel en twee te weinig is een uitspraak die alcoholisten doen. Een is teveel en twee te weinig betekent dat na de eerste ik weer de verantwoordelijkheid van mijn drank gebruik op het biertje kan schuiven. En mag doorzuipen. Ik kan ervoor kiezen: heb ik een vrije wil of is verslaving een ziekte en afhankelijk die door mijn fysiek gevraagd wordt. Zoals een diabeticus die dagelijks insuline moet bijspuiten om te functioneren. 

Als mijn gevoelens en emoties me iets anders voorspiegelt en voor mij anders voelt dan de voorwaarden waaraan ik dien te voldoen als voorwaarde uit verleden of huidige systeem dat in mij als mezelf iets voorspiegelt, iets dat ik als afwijkend ervaar, waarvan ik afwijk, dan plaats ik me als afwijking in mezelf in deze fysieke wereld en plaats mezelf als afwijker. Ik wijk af als manifestatie. Ik zeg ja en ik bedoel nee. Jezus zegt dit ook in zijn Bergrede. Maar wat gebeurt er in je, je erkent je wezen niet. Want afwijkers werken zichzelf tegen. 

Ik onderzoek mezelf en ervaar nee en zeg ja en bedoel nee ik ben dan toch die die afwijkt van mijn Zelfoprecht zijn? Erken ik deze afwijking, dan ben ik oprecht in mijn beschrijving. Want afwijkers wandelen de afwijkende weg die weg leidt van Zelf. En zoeken antwoorden, woorden die aansluiten bij ja, buiten zichzelf. Wat afwijkt zit echter al in mezelf. 

In plaats vanuit angst op boosheid – in de vorm van verbaal geweld, dwingende ogen, kreuntjes een weg draaiend hoofd, weg sturen als je in je recht staat, afgeblaft worden in het bijzijn van klanten, dat er gezongen wordt als je verdrietig bent en zingen associeert en verbind aan blij zijn terwijl je verdriet ervaart dan is dit Afwijkend als in mind waaraan ik in gedrag van anderen dit ervaar in dit moment. 

Hieraan koppel ik gedachten ‘waaraan ik gehoorzaam’ ‘een ander die zal het wel weten’. Binnen mijn Zelfoprecht zelf ervaar ik iets anders. Aan deze betekenis binnen mezelf koppel ik als een gevoel of emotie – iets anders dat afwijkt – dan ben ik hypocriet en afwijkend – ik erken mijn ja niet en zeg er nee tegen. In de toekomstige situaties, in vergelijkbare situaties getriggerd wordt van waaruit ik als mind mezelf als mezelf gedirigeerd wordt en in feite zelf bestuur en toestem, aanvaard in dat moment als overlevingsstrategie – of verveling – of duf -of willen tegen werken omdat ikzelf niet durf te staan voor mzelf op het schoolplein ga ik mijn moeder vervelen en haar beschuldigen. 

Of schelden op de wereld buiten mezelf –  geen andere voorbeelden erken en als iets uit observatie en vanuit deze mentale dingen overneem als reactie ga reageren. Lekker makkelijk. Want het zijn dingen die ik leer. De dingen als voorbeelden in woorden opgeslagen informatie. In gedachten als zichtbaar in gevoelens en emotie – mind. Anderen die iets uithalen met andere mensen veroordelen, is mijn oordeel. Ik stem toe om als oordeel in mijn reactie mezelf te uiten. 

Ik plaats mezelf in een situatie en veroordeel iemand anders. Dus ongelijkheid. Frictie. Wat ik als negatief ervaar, daaraan koppel ik negatief. Ik veroordeel. Als deel van emzelf geef ik aan een ander deel negativiteit. Dus de negativiteit versterkt en verwijdert van gelijkheid waarin positief en negatief in reacties niet bestaat, enkel neutraal als in eenheid en gelijkheid Leven. Een staat van zelf die ik als oprecht kan bereiken door zelfeerlijk mijn mind beschrijven als in reacties als in hen, vergeven hardop uitspreken, zelfcorrecties en commitments met mezelf beschrijven als zelfcorrectie en door ademen als in reactie in reactie op als in hen zichtbare reacties die positief of negatief vanuit mijn mind versterkt. 

En zoals ieder weldenkend mens weet en kent staat tegenwerking model voor verandering. Omdat mensen herkenning zoeken en voorbeelden kiezen ze uit dat wat bekend terrein is. Onbekend maakt onbemind. Onbekend resulteert in weerstand. En in deze weerstand vind je dus ook de coördinaten als symptomen van je ziekte naar verandering. In en door de informatie die deze symptomen bevat schijnen mogelijkheden door. Een ervan is de woorden die je spreekt als definitie herdifineiren. 

Door woorden te onderzoeken op hun betekenis en ervaren of deze informatie aansluit bij je belevingswereld. Bijvoorbeeld woede en schreeuwen passen niet binnen mijn Zelfoprecht zijn. Oprecht ben ik als ik dit erken. Door de erkenning van de betekenis die kleeft als woorden, gedachten emotie en gevoelens te onderzoeken en beschrijven vind je wat wel bij je aansluit.

Ik bedoel … lees ik mezelf terug en naar een blog verwijs. Dit stukje beschrijft eigenlijk een mechanisme om mezelf te beschermen als noodoplossing als overleving en mind versterker…. 

Dag 85 ‘How does it know it is me…..’.

Hoe weet mijn systeem haar woorden te kiezen die ik vooralsnog actief wil leven als Zelfoprecht. In ieder geval heb ik de woorden zooi en tering onder de loep genomen en de negatief geladen energie die ik automatisch aan deze woorden koppel. Ik ben oprecht verbaasd. Dat woorden zo diep in mezelf blijven doorwerken. Als herinnering blijven bestaan. In de cursus leer ik mijn woorden heb ik ergens Zelf opgepakt. Aan deze woorden, aan een woord, koppel ik mijn betekenis. Mijn interpretatie vervolgens koppel aan een gedachte. Mijn betekenis die is ontstaan door de woorden die ik aan een situatie koppel als mijn betekenis. Uit deze relaties – informatie – ontstaat mijn realiteit – waarmee ik in dit moment – als mijn perceptie van de gebeurtenis – zelf bepaal welk gevoel of emotie ik eraan koppel. Dit is mijn mind. Als systeem doet dit haar werk. Jaar in jaar uit draait het door. Veel van deze betekenis geving wordt onbewust en als automatische reacties binnnen nieuwe situaties ergens in de toekomst actief in reactie als gedachten. 

Door deze oprecht onder ogen te gaan zien, erkennen, toegestaan en aanvaard te hebben, gaan vergeven, oprecht de lading en betekenis die eraan is gekoppeld ontladen, kan ik in de toekomst een situatie bekijken, leren doorademen en alvorens over te gaan tot reageren, leren, te overwegen wat het beste is voor allen in dergelijke woorden / beslissingen... Gedachten zijn woorden. Woorden heb ik toegekent aan mijn beleving. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard klinkt onlogisch. Maar buiten mezelf naar anderen blijven wijzen. Dat vind ik zo duf.

In de Kebabtent en in de trein heb ik mezelf als automatische reactie ervaren. In mijn rol als bediende die door de autoriteit op autoritaire toon wordt geïnstrueerd. Vanuit mijn horeca werkervaring interpreteer ik deze situatie naar een reactie binnen mezelf. Ik als de bediende die bezig is aan zijn inwerkperiode. In plaats van duidelijke instructie, begeleiding, begrip en oefenen en fouten mogen maken wordt ik door wenkbrauw misleid, afgezeikt, vernedert en in het bijzijn van klanten geminacht. 

Ik dien van mezelf dus te voldoen aan het gezag van een ander. Waaraan ik geen controlle en zelfbeheersing koppel. Iemand die niet kan instrueren. Vanwege ruimte gebrek, onvoldoende capaciteit in apparatuur, gebrek aan werkervaring en handigeheid waardoor zijn automatisme ontbreekt. Hij is onhandig in zijn werk en geeft kritiek op de ander om zijn lading energie te ontdoen van haar kracht. 

Hij wordt onzeker en gaat vloeken. Word zelfs boos en verliest het overzicht en de controlle over de situatie. Misschien voelt hij zich onzeker, bekritiseert en kreeg in het verleden de begeleiding niet die hij nodig had om vaardig deze situatie vanuit zelfbeheersing te bezien. Hij dient gehoorzaam te zijn aan de instructie handeling van wenkbrauw. 

Binnen deze context interpreteer ik beide rollen als reacties in mezelf. Die van bediende en die van autoritair instruerend horeca eigenaar. Deze laatste als representatie van overheersing externe autoriteit die gehoorzaamheid aan anderen voorschrijft. Die alles als vanzelfsprekend ervaart en anderen blijven hem loyaal. Tonen begrip voor zijn onmacht. Er volgt geen verbetering op vele beloftes dat hij gaat veranderen. Hij suddert maar door. Blijft door zijn innerlijke gewaarzijn vuiligheid uitstralen en anderen domineren. Controleren en manipuleren. Alles is vanzelfsprekend en anderen dienen naar zijn pijpen te dansen.  

Ik realiseer me dat binnen werk contexten waarin ik actief ben geweest telkens aan het verbouwen was – restylen van panden – en mezelf goed voorbereiden en trainen op de toekomst. Voorbereid ben op eventuele calimiteiten. Alert en waakzaam. En dienstbaar aan de belangen van anderen was. Om me te wapenen ging ik weer een cursus en scholing volgen. Of een certificaat halen. Wat ik wil aantonen is dat ik beschik over capaciteiten. Omdat ik wil compenseren wat ik als tekort ervaar. 

Want binnen mijn integriteit – mijn vrije ruimte – die werd vervuild. Deze worden nu zichtbaar in mezelf als automatische reacties en krijgen vorm als in wantrouwen, achterdocht, twijfel aan de intentie van mensen, woorden van mensen onderzoeken op waarde en betrouwbaarheid. Onderzoeken aantrekken afstoten ervaren hoe loyaal zijn relaties en door mijn gedrag juist stuk lopen. Binnen mijn fysieke ruimte werden eisen geplaatst die niet paste bij mijn ontwikkeling. Verantwoordelijkheid die ik op mijn schouders heb genomen als van mij van hen overgenomen. Als uit observatie als mijn mentale ik als in mezelf als mijn mind. Mijn systeem uit gedachten, gevoelens en emotie waaruit ik reageer.

Deze vuiligheid blijft lang doorsudderen. Inwerken zoals een marinade die zijn smaak en geur achterlaat. Waaraan het vlees zich ongevraagd committeert. Er is namelijk geen andere smaak versterker beschikbaar. Wat wou ervaren ken ik niet als ervaring. Onbekend bekend maken heeft inwerktijd nodig. Wat fysiek lange tijd inwerkt als mind kan ik iet binnen een bepaalde tijd – zoals slogans en logo’s wel doen geloven – regelen. Wat ik psychologisch in het nu wil realiseren en jarenlang heeft gewoekerd als mijn mind in mezelf, heeft tijd nodig om te herstellen. Dat begin heb ik gemaakt in mijn gedachten ontrafelen op woorden en zinnen en de betekenis die ik toeken. Ik participeer als mezelf in mijn gedachten, als woorden, waardoor een gevoel of emotie ontstaat. Oprecht kijken naar deze woorden in reacties op situaties door mijn ervaringen te beschrijven. Waarop ik mijn reactie als van mezelf aanvaard en mezelf toestaan dat deze reacties als uit mezelf ontstaan. En deze vergeven vanuit acceptatie erkennen dat ik mezelf hiermee kan ondersteunen en corrigeren. Dit is mijn oprechtheid waarmee ik mijn systeem ontdoe van haar waarde. Later kan ik vanuit Zelfoprecht woorden kiezen en staan vanuit mijn keuze handelen in het belang wat het beste is voor alle leven, genaamd Zelfoprecht Leven.

Ik vergeef mezelf dat ik als mezelf toegestaan en als in mezelf aanvaard heb zet deze inwerktijd ingang. Dit vraagt om het vermogen: durven vertrouwen, doorzetten en blijven schrijven en integer aan mezelf zijn.

IK vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb de gedachte: ik zie de hulpvraag van de bediende ‘ die in zijn ogen zegt’:  ‘help me alsjeblieft’ –‘ik wil weg hier ’. Ik aanvaard dat ik als eigenaar van een horecazaak – kritisch was – alles controleerde – star in mijn benadering – consequent en rechtvaardig. Echter  mijn wil was wet – onbewust –

Door dialoog werd ik door de bediende aangesproken op mijn gedrag. Ik stelde zijn integriteit ter discussie. Omdat ik voortdurend op mijn hoede was werd hij onzeker. Door zijn huiluitbarsting werd controledrang onbewust bewust gemaakt. Ik ben dankbaar  dat door zijn Zelfoprechte gedrag mij dit punt in mezelf duidelijk werd. Inmiddels heeft hij zelf een prachtige horecazaak.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb me verantwoordelijk te voelen voor de bediende. In het verleden was ik de redder binnen dreigende situaties. Waardoor ik in het ziekenhuis ben beland met een hersenschudding. Omdat ik participeer in deze gedachte – kebabzaak bediende ‘ die in zijn ogen zegt’:  ‘help me alsjeblieft’ –‘ik wil weg hier ’: kwaad te worden als emotionele reactie van willen helpen – hem redden – beschermen – me verantwoordelijk voelen – zijn twijfel die in mezelf zichtbaar is als boosheid. Daarbij komt een andere gedachte bovendrijven: zometeen wordt het hier vechten.

Omdat er meerdere patronen als reactie zichtbaar worden. Als ik later in de trein kom wil ik rust ervaren en daar ligt afval waardoor ik midden in de nacht wakker word en deze hele film aan me voorbij komt waardoor ik zelf verantwoordelijkheid neem voor mijn reacties en zelfoprecht in mijn beschrijven. Daardoor kan ik deze gaan vergeven.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard te heb om zelfoprecht na te gaan in mezelf wat er feitelijk gebeurt binnen de Kebabzaak als automatische reactie op de bediende en ook op de reactie van de instructeur. Ik aanvaard ook dat ik in de rol van instructeur controle kan uitoefenen. Ik realiseer me dat ik als einzelgänger altijd controle kan uitoefenen over de situatie. Ik aanvaard ook dat ik goed tussen mensen kan bewegen en hierin een goede balans wil vinden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mijn kwaliteiten onder te waarderen. Ik noem dit zelf bescheiden zijn. Ik wil staan voor mijn talenten en deze vanuit Zelfoprecht leven. Ik heb oog voor de integriteit van anderen. Ik kan verantwoordelijkheid van mezelf en van een ander goed scheiden. Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben in mezelf om mezelf als afvallig te ervaren. Ik het waard om gezond te zijn en als zodanig mijn leven te leiden.

Ik vergeef mezelf als in mezelf heb toegestaan en aanvaard dat ik voorbeeld gedrag letterlijk als automatische reactie als in mezelf heb opgeslagen. Ik participeer als automatische reactie op de ogen van de bediende en ervaar woede. Ik wil het liefst hem redden vanachter zijn balie. Ik realiseer me dat de voorbeelden die je krijgt als mensen uit observatie en opvoeding een leven lang doorsudderen. 

Succes met je proces…

Mooie duidelijke vergeving blogs en de tijd waarin de mind zich ontwikkelt…