Naar aanleiding van het aanvaarden van een betaalde baan heeft de organisatie me verplicht te starten met een opleiding. Ik realiseer me dat ik tijdens de opleiding presentaties moet verzorgen voor een groep mensen. Spreken voor een groep mensen roept innerlijk frictie en angst in me op omdat ik nare herinneringen heb overgehouden aan een ervaring op de lagere school. Ik werd voor de groep op een lessenaar gezet en nadat ik naar de juf keek innerlijk van mening was ‘de juf die lacht, me uitlacht’. Omdat ik me schaamde vervolgens begon te huilen ‘want ik wist me geen raad wat te doen in deze situatie’.
Ik vergeef mijzelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb dat ik vooraf aan een presentatie innerlijk frictie en angst ervaar.
Ik vergeef mijzelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb dat ik innerlijk beelden zie tijdens een presentatie.
Ik vergeef mijzelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb dat ik in relatie tot nare herinneringen op de lagere school innerlijk angst ervaar en overweeg om de presentatie te ontwijken.
Ik vergeef mijzelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb dat ik deze presentatie wilde ontlopen omdat ik verwacht dat ik van de aanwezigen negatieve kritiek zal krijgen.
Ik vergeef mijzelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb dat ik mogelijke doemscenario bedenk. Als en wanneer ik vooraf aan een presentatie verwacht dat ik van de aanwezigen negatieve kritiek zal krijgen, dan stop ik en adem. Ik realiseer me zie en begrijp dat ik niet kan weten hoe de aanwezigen zullen reageren op mijn presentatie.
Ik vergeef mijzelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb dat ik tijdens een ervaring op de lagere school, innerlijk de ervaring en situatie heb voorzien van negatieve veronderstellingen.
Als en wanneer ik vooraf aan een presentatie doemscenario’s bedenk, dan stop ik en adem. Ik realiseer me dat ik terugdenk aan een ervaring op de middelbare school toen ik een spreekbeurt verzorgde, omdat ik onzeker was voortdurend in de lach schoot en de draad van mijn verhaal kwijtraakte omdat ik vooraf aan deze presentatie me een ervaring op de lagere school herinnerde.
Ik vergeef mijzelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken als ik voor een groep een presentatie verzorg en iemand begint te lachen dat ik wordt uitgelachen en mijn bijdrage belachelijk is. Als en wanneer iemand lacht tijdens mijn presentatie, dan stop ik en adem. Ik realiseer me, zie en begrijp dat ik van de juf bescherming verlangde omdat zij me volgens mijn opvatting moest beschermen en ondersteunen in dat moment om mijn schaamte in de ogen te kijken.
Ik vergeef mijzelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb dat ik innerlijk nervositeit ervaar ten aanzien van een presentatie voor een groep. Als en wanneer ik innerlijk nervositeit ervaar, dan stop ik en adem. Ik realiseer, zie en begrijp dat ik een presentatie voor een groep in het verleden bij voorkeur wilde ontwijken, ontlopen of ontvluchten.
Ik stel mezelf ten doel dat ik een presentatie voor een groep wil verzorgen.
Ik realiseer me echter dat ik innerlijk nog steeds frictie ervaar nadat ik mijn doelstelling opschrijf. ‘Ik wil wel een presentatie verzorgen maar ik ben niet overtuigd dat ik dit durf’. Want als ik start met de opleiding nu al terugdenk aan momenten waar ik voor de klas een presentatie moet verzorgen. Deze herinnering roept twijfels in me op. Ik realiseer me dat ik meer ondersteuning nodig heb om de presentatie te verzorgen. Ik weet niet exact welke.
Ik vergeef mijzelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken dat ik niet overtuigd ben om een presentatie te verzorgen voor een groep. Als en wanneer ik denk ‘ik wil een presentatie vermijden’, dan stop ik en adem. Ik realiseer me zie en begrijp dat scholing en een presentatie verzorgen deel uitmaakt van het commitment dat ik geef aan de organisatie die me deze baan heeft aangeboden.
Ik vergeef mijzelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken dat ik ondanks mijn commitment om de baan te aanvaarden innerlijk niet overtuigd ben dat ik tijdens de opleiding die ik ga volgen er zal staan en een presentatie zal verzorgen. Als en wanneer ik niet overtuigd ben en twijfel dat ik een presentatie zal verzorgen, dan stop ik en adem. Ik realiseer me zie en begrijp nu ik op het punt sta om een opleiding te volgen innerlijk frictie en onzekerheid ervaar. Dit omdat ik terugdenk aan momenten dat ik voor de klas een presentatie moest verzorgen en de draad kwijtraakte en vervolgens dichtklapte en geen woord kon uitspreken.
Ik realiseer me zie en begrijp ‘dit scenario roept twijfels in me op’. Ik realiseer me zie en begrijp ‘ik heb hier meer ondersteuning bij nodig en weet niet exact welke’ omdat ik ook overweeg om eventueel niet te starten.
Ik stel mezelf wel ten doel dat ik vooraf aan een presentatie oefen in bijzijn van mensen die ik ken en vooraf een PowerPoint presentatie thematisch vormgeef d.m.v. dia’s die me ondersteunen tijdens de presentatie, waarop ik kan terugvallen als ik even de draad kwijtraak.
Wil je met schrijven jezelf onderzoeken? Kijk dan op onderstaande links. En ervaar welke invloed jouw mind heeft op je dagelijkse keuzes.